အခန္း(၉) ျပည္ေျပးတို႔၏ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္မႈမ်ား စစ္ေရးျပင္ဆင္မႈႏွင့္ အေျခစိုက္စစ္စခန္းမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း

အခန္း(၉)

ျပည္ေျပးတို႔၏ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္မႈမ်ား

စစ္ေရးျပင္ဆင္မႈႏွင့္

အေျခစိုက္စစ္စခန္းမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း

ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏုသည္ ျပည္ပသို႔ထြက္ခြာ သြားရာမွ  ဦးေလာ႐ံုက  ထိုင္းႏုိင္ငံသို႔ေခၚယူသြား ေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွထြက္ေျပးသြားၾကေသာ ႏိုင္ငံ ေရးသမားေဟာင္းႀကီးမ်ားစုစည္း၍ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၂ ရက္တြင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီပါတီ ထူေထာင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရအား စစ္ေရး အရတိုက္ခိုက္ၾကရန္ ျပည္ပအကူအညီမ်ားေတာင္းခံေန ၾကေၾကာင္း၊ စီအိုင္ေအသူလွ်ဳိဦးေလာ႐ံုသည္ ျပည္ေျပး လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုလံုးအား ႀကိဳးကိုင္ေနသူျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပခဲ့ၿပီးေလၿပီ။ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၁ ရက္တြင္  ဦးႏုေခါင္းေဆာင္သည့္အဖြဲ႕ဝင္ ၃၆ ဦးပါဝင္ေသာ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီပါတီဌာနခ်ဳပ္ကို ဖြဲ႕စည္း၍ ထုိင္းႏိုင္ငံ၊ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ဆြိဳင္(၁၈)*        (ဆြိဳင္ ၁၈၊ ၁၈ လမ္း) တြင္ အေျခစိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ျပည္ခ်စ္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ကိုဖြဲ႕စည္းၿပီးလက္နက္တပ္ဆင္ျခင္း၊ ေလ့က်င့္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကသည္။   ႏုိင္ငံတကာစာနယ္ဇင္းမ်ားမွတစ္ဆင့္   ဝါဒျဖန္႔လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ျပည္ပႏုိင္ငံ မ်ားမွ အကူအညီေတာင္းခံျခင္းတို႔ကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေမလ ၂၅ ရက္တြင္  ေကအင္န္ယူတပ္ဦး၊ မြန္ျပည္သစ္ ပါတီတို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ 'တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး ေပါင္းစံု ညီၫြတ္ေရးႏွင့္   လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ေပါင္းစု'ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ အျခားေသာင္းက်န္းသူမ်ားႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္ရယူရန္ သိမ္းသြင္းရန္ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ 

၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္က ျပည္ ေထာင္စုသမၼတဂ်ာမနီႏိုင္ငံ ဟမ္းဘတ္ၿမိဳ႕ထုတ္ ဒီဝဲ  ေန႔စဥ္သတင္းစာ(DIEWELT) တြင္ ဘိန္းကုန္ကူးၿပီး ရန္ကုန္ကို ဆန္႔က်င္ေနတဲ့လက္နက္မ်ား** WAIFEN GEGIN RANGUN MIT GEWINNEN AUS DEM OPIUM GESCHAFT. ေခါင္းစဥ္ ျဖင့္ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ပါလာသည္။ ေဆာင္းပါးရွင္မွာ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္စခန္းခ်ေနေသာ ဖ႐ုိင္တဲမ္ကဲင္း မနားဆုိသူျဖစ္ၿပီး 'ပ်က္စီးေနတဲ့ ႏိုင္ငံသို႔ ဦးႏုျပန္ႏိုင္ ေရးအခြင့္အလမ္းမ်ားကား  အဘယ္နည္းဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ငယ္ျဖင့္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေရးသားထားသည္ ကို ေတြ႕ရေလသည္။^၁ (၁။ ျမရာပင္စာေပ၏ေနာက္ဆံုးေပၚသံုးပါတီ၊ စာမ်က္ႏွာ ၉၃ မွ ၉၆။)

''စစ္သား ၅ဝဝဝဝသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ခ်ီတက္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဟာင္းဦးႏု၏ အခ်က္ျပမႈကို အသင့္ေစာင့္ေနၾကသည္ဟုဆိုသည္။  ယိုးဒယားျပည္ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ ရန္ၾကံစည္ျပင္ဆင္ေနသည့္ ဦးႏုသည္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးႏွင့္ သူ၏ဘက္ေတာ္ သားမ်ားရပ္တည္ေရးကို ဘိန္းကုန္ကူး၍ရေသာေငြျဖင့္ ေထာက္ပ့ံေနသည္။''

တစ္ခ်ိန္က  ေမာ္စကိုႏွင့္  ပီကင္းတုိ႔က အေလးေပးျခင္းကိုခံယူခဲ့ရေသာ အာရွတိုက္၏ အေလးစား ဆံုးေသာ အစုိးရေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ေသာ၊  လိုက္ေလ်ာေပါင္းသင္းတတ္ေသာ အသက္ ၆၃ႏွစ္ အရြယ္လူႀကီးလူေကာင္းသည္ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕၏  အေမရိကန္ရပ္ကြက္တြင္ ဖေလာ္ရီဒါပံုစံ ေဆာက္ လုပ္ထားသည့္ အိမ္၌ဇိမ္က် က်ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။'' ''ဦးႏုလိုလားသည့္ ပါလီမန္ ဒီမုိကေရစီ ျပန္လည္အသက္သြင္းေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တုိက္ပြဲဆိုသည္မွာ သူပုန္အားလံုး၏ ေရွ႕တန္းအက်ဆံုး ရည္မွန္းခ်က္မဟုတ္ပါေခ်။''

''ျမန္မာႏိုင္ငံ ရွမ္းျပည္၌ ကမၻာတြင္အေကာင္း ဆံုးေသာဘိန္းကိုထုတ္လုပ္သည္။''

''ရွမ္းျပည္မွႏွစ္စဥ္ တန္ ၂ဝဝ ႏွင့္ ၂၅ဝ ခန္႔ေသာဘိန္းစိမ္းမ်ားသည္   ဒုတိယကမၻာစစ္က လမ္းေဟာင္းအတုိင္း အင္ဒိုခ်ဳိင္းနား၊ ထိုင္းႏွင့္ အေနာက္ကမၻာသို႔ ပို႔ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းဘိန္းမ်ားကို စနစ္တက်ဖြဲ႕စည္းထားေသာ မာဖီးယား*(မာဖီးယား-ဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီးဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ အီတလီႏိုင္ငံ စစၥလီကြၽန္းစကားျဖစ္သည္။ စစၥလီ ကြၽန္းသားမ်ားသည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ အေျခစိုက္၍ မာဖီးယားဂိုဏ္းႀကီးကိုထူေထာင္ထားရာ ကမၻာတြင္ အႀကီးဆံုးဒုစ႐ုိက္ဂိုဏ္းႀကီးျဖစ္သည္။) (ဘိန္း ကိုကင္း) တပ္ဖြဲ႕ႀကီးမ်ားက  အလံုအေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာကားႀကီးမ်ားျဖင့္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ သည္။ ေျပာက္က်ားဂိုဏ္းမ်ားသည္ ဤမူးယစ္ေစ တတ္ေသာေဆး(ဘိန္း)မွ သန္းႏွင့္ခ်ီ၍ရေသာ အျမတ္ေငြမ်ားရရွိရန္အတြက္ ဘိန္းစစ္ပြဲကေလး မ်ားဆင္ႏႊဲ၍ တစ္ဂိုဏ္းႏွင့္တစ္ဂိုဏ္းသတ္ျဖတ္မႈ ကိုပင္ျပဳၾကသည္။ ယင္းတို႔သည္ လာအိုႏွင့္ထိုင္း အစိုးရမ်ား၊  စစ္တပ္႐ံုးမ်ား၊  ဌာနခ်ဳပ္မ်ားကို  တည့္ တည့္မတ္မတ္သြားေရာက္ဆက္သြယ္ၾကေသာၾကား ပြဲစားမ်ား၊ လက္ပါးေစမ်ားကိုယ္စား တုိက္ခုိက္ သတ္ျဖတ္ၾကသည္။''

        ''အာရွတုိက္ ဘိန္းလုပ္ငန္းၿမိဳ႕ေတာ္မ်ားသည္ လာအိုႏိုင္ငံတြင္ 'ေဘာေဟာင္'၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ 'ခ်င္႐ိုင္း' တို႔ျဖစ္သည္။ ဦးႏု၏ကိုယ္စားလွယ္မ်ား သည္ ထိုၿမိဳ႕မ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိၾက သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ဘိန္းသည္ အျမတ္ အစြန္းေကာင္းေကာင္းရေသာလုပ္ငန္းျဖစ္ၿပီး ဘိန္းႏွင့္ကာဘုိင္၊ ေမာ္တာ၊ ခဲယမ္း တို႔ကို သတ္မွတ္ ထားေသာႏႈန္းထားအရ လဲလွယ္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။''

''သူပုန္မ်ားႏွင့္ဦးႏု၏ေနာက္လိုက္မ်ားအဖို႔ ေရြးစရာအလုပ္မရွိၾကေခ်။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ သူတုိ႔ သည္ ဘိန္းကုန္ပုိ႔သည့္လုပ္ငန္းကို လက္ဝါးႀကီး အုပ္ ထားေသာ တ႐ုတ္စစ္ဘုရင္ႀကီးမ်ားကို ပစ္ပယ္ ထား၍မရၾကေခ်။သူတို႔မွာကူမင္တန္(တ႐ုတ္ျဖဴ) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းလီဝင္တြမ္ႏွင့္တြန္ရွိဝမ္း** (လီဝင္တြမ္ (လီဝင္ဝွမ္း)သည္ တ႐ုတ္ျဖဴတပ္မ(၃) တပ္မမွဴးျဖစ္ၿပီး တြန္ရွိဝမ္းသည္ တ႐ုတ္ျဖဴတပ္မ (၅) တပ္မမွဴးျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ျဖဴတပ္မႏွစ္ခုသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္းတြင္ အေျခစုိက္ေနသည္။ )တို႔ ႏွစ္ဦးျဖစ္သည္။''

''ယေန႔သူတို႔သည္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနား၏ မဟာ ဗ်ဴဟာႏိုင္ငံသံုးႏုိင္ငံနယ္စပ္ေဒသ***(ျမန္မာ၊ ေလာ၊ ထိုင္းနယ္စပ္ ေရႊႀတိဂံေဒသ။)တြင္လက္နက္ ကိုင္ကာ ဘိန္းပုိ႔ေဆာင္ေရး ႏွင့္ေရာင္းခ်ေရးကို စိုးမုိးလုုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။

ယင္းျပည္ခ်စ္ဝါဒဘိန္းကုန္ကူးျခင္း၊ ေသနတ္ ေရာင္းျခင္း၊ ေျဗာင္ဓားျပတုိက္ျခင္းႏွင့္ အတိလႊမ္း ေသာေတာႀကီးမ်က္မည္းအတြင္းမွ ဦးႏု၏ကိုယ္စား လွယ္မ်ားသည္ လက္နက္မည္မွ်ရခဲ့သည္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တပ္ရင္းမည္မွ်စုစည္းႏုိင္ၿပီကိုေသာ္ လည္းေကာင္း မွန္းဆရန္ပင္ခက္ခဲလွေပသည္။''

x            x          x          x

ေဆာင္းပါးတြင္ ျပည္ေျပးမ်ား ဘိန္းကုန္ကူးရန္ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း၊ တ႐ုတ္ျဖဴမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ေန ေၾကာင္းေဖာ္ထုတ္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အေမရိကန္ ဗဟုိေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕**** (စီအုိင္ေအ)ႏွင့္ တ႐ုတ္ျဖဴအၾကြင္း အက်န္တပ္မႏွစ္ခုသည္  ျမန္မာ၊  ထိုင္း၊  ေလာ သံုးပြင့္ဆုိင္ နယ္စပ္ ေဒသတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး အတြက္ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ရွမ္းေသာင္းက်န္းသူမ်ား၊ ဘိန္းဂုိဏ္းမ်ားက လည္း ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးကို ဗန္း ျပ၍ အကူအညီရယူကာ ဘိန္းေစ်းကြက္ဖြင့္လွစ္၍ ဘိန္းကုန္ကူးေနၾကသည္။ ဦးႏုသည္ တ႐ုတ္ျဖဴမ်ားထံမွ အကူအညီရေရးကိုႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။

ျပည္ခ်စ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ကို ဖြဲ႕စည္းေသာအခါ ျပည္ေျပးမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ တပ္အင္အား ႀကီးမားမ်ားျပားဟန္ျဖင့္ လွည့္စားႏိုင္ရန္ စစ္ရာထူးႀကီးမ်ားကို အခ်င္းခ်င္း ခန္႔အပ္ ေပးခဲ့ၾကသည္။ ေစာၾကာဒုိးသည္ ေမဂ်ာဂ်င္နရယ္အဆင့္ျဖင့္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာ သည္။ ဗိုလ္ရန္ႏုိင္ သည္လည္း ေမဂ်ာဂ်င္နရယ္အဆင့္၊ ဇာလီေမာ္မွာ ကာနယ္အဆင့္၊ ဦးသြင္မွာ ဘရစ္ေဂးဒီး ယားအဆင့္၊ ဗုိလ္ေက်ာ္ဒင္မွာ ကာနယ္အဆင့္ အသီးသီးရယူခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တုိင္းႀကီးႏွစ္တုိင္းကို ေအာက္ပါအတုိင္း ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။^၁ (၁။      ျမရာပင္စာေပ၏ ေနာက္ဆံုးေပၚသံုးပါတီ၊ စာမ်က္ႏွာ ၁ဝ၆၊ ၁ဝ၇။)

 (က)   အမွတ္(၁)တုိင္း။ ေမာ္လၿမိဳင္ခ႐ုိင္၊ ေရးၿမိဳ႕ နယ္၊ ဘုရားသံုးဆူေတာင္ၾကားနယ္စပ္မွ တုိက္႐ုိက္အတိုင္းအတာအထြာ* (*Corw Flight ေျမပံုေပၚတြင္ မ်ဥ္းေျဖာင့္ဆြဲ၍ စေကးျဖင့္ တုိင္းတာျခင္းကိုဆိုလိုသည္။) ၁၂ မိုင္ကြာ ေဝးေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဆန္ခရာဘူရီ(ွဗၿ-ဳဗြၽဗႀ႕ြၽႈ) (ေခၚ) ဝမ္ကနယ္ေျမျဖစ္ၿပီး တုိင္းမွဴးမွာ ေမဂ်ာဂ်င္နရယ္ရန္ႏုိင္ျဖစ္ သည္။ ဒုတိယတိုင္းမွဴးမွာ ကာနယ္ဇာလီ ေမာ္ျဖစ္သည္။ အမွတ္(၁) တုိင္းသည္ ေနာင္တြင္ ေတာင္ပိုင္းတုိင္းျဖစ္လာသည္။

(ခ)     အမွတ္(၂)တိုင္း။   ေကာ့ကရိတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ျမဝတီၿမိဳ႕တစ္ဖက္ကမ္းရွိ မဲေဆာက္နယ္ေျမ ျဖစ္သည္။ တိုင္းမွဴးမွာ ဘရစ္ေဂးဒီးယား ေမာင္သြင္ျဖစ္ၿပီး   ဒုတိယတုိင္းမွဴးမွာ ကာနယ္ေက်ာ္ဒင္ျဖစ္သည္။ အမွတ္(၂) တုိင္းသည္ ေနာင္ေသာအခါတြင္ အလယ္ ပိုင္းတုိင္းဟူ၍ ေျပာင္းလဲသြားသည္။

ျပည္ေျပးတို႔သည္ အထက္ပါအတိုင္း တုိင္းႏွစ္တုိင္း ဖြဲ႕စည္းၿပီးေနာက္ ဂ်င္မီယန္းကို စည္း႐ံုး၍ ေနာက္ထပ္ တိုင္းအသစ္ဖြဲ႕စည္းရန္လည္း ရည္ရြယ္ထားၾကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း၌လည္း ေအာက္ပါအေျခစုိက္စခန္း မ်ားကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။^၂

 (က)   ဝမ္ကစခန္း(ေခၚ)ကြယ္ႏြဲ႕စခန္း။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဆန္ခရာဘူရီ(ေခၚ)ဝမ္ကၿမိဳ႕၏   ေတာင္ ဘက္ကမ္း၊ မြန္ရပ္ကြက္ႏွင့္ဝမ္ကၿမိဳ႕ ဆရာ ေတာ္ ဦးဥတၱမဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအၾကား ေကြးျမစ္၏ေတာင္ဘက္ကမ္းတြင္ ရွိသည္။ ကြယ္ႏြဲ႕(ေကြးျမစ္)စခန္းကို စန္ခလစခန္းဟု လည္း ေခၚ သည္။ ထုိ စ ခန္း တြင္ စစ္ တန္းလ်ားႏွစ္ခု၊ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၏အိမ္၊ စခန္းမွဴး ဦးလႈိင္၏အိမ္မ်ားရွိသည္။ ဝမ္ကစခန္းတြင္ ဗိုလ္လက်္ာ၊  ဦးလႈိင္၊  ဒုတိယစခန္းမွဴး မင္းလြင္၊ ေမာင္ၿငိမ္း၊  ဦးေရႊေၾကး (ထုိင္း စကားျပန္)၊ မစၥတာခ်မ္း (တ႐ုတ္ျဖဴဗိုလ္မွဴး ေဟာင္း)၊  ေက်ာ္သူရ  (ႀကိဳးမဲ့ေၾကးနန္း ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းဆရာ)တို႔ ေနထိုင္ ၾကသည္။

(ခ)     ေအာင္ေျမစခန္း။ ဝမ္ကမွ အေနာက္ဘက္ ၁ဝ မိုင္ကြာရွိ ဝမ္က ေခ်ာင္းဖ်ားၾကာကိုး ရြာအနီးတြင္ရွိၿပီး ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္ဦးတြင္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။ ေအာင္ေျမစခန္းတြင္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ေနၿပီး စခန္းမွဴးမွာ တင္ေငြျဖစ္ သည္။ ေနာင္ေသာအခါ မိုင္းလုပ္သားႀကီး မ်ားကို စည္း႐ံုးရန္ တင္ေငြသည္ နတ္ အိမ္ေထာင္စခန္းသို႔ ထြက္ခြာသြားသည္။ ေအာင္ေျမစခန္းတြင္ စစ္သင္တန္း၊ ေဆးသင္တန္းႏွင့္ ႀကိဳးမဲ့ေၾကးနန္းဆက္သြယ္ေရး သင္တန္းမ်ားဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။

(ဂ)     ဥၾသစခန္း။ ဝမ္ကေျမာက္ဘက္ သံုးမိုင္ခန္႔ အကြာ ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ ထားသည္။ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ တြင္  စတင္တည္ေဆာက္သည္။ စခန္းမွဴး မွာ ဦးေအးေမာင္(ရန္ကုန္)ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယ စခန္းမွဴးမွာ ဂ်င္မီျဖစ္သည္။

(ဃ)    နတ္အိမ္ေထာင္စခန္း။  ထုိင္း - ျမန္မာ နယ္ စပ္ တြင္ ရွိ ၿပီး ထိုင္း ပု လိပ္ မ်ား ၏ တိုက္႐ုိက္အကူအညီျဖင့္ တည္ေဆာက္ အေျခခ်ခဲ့သည္။   နတ္အိမ္ေထာင္မွာ အိမ္ေျခ ၅ဝဝ ခန္႔ရွိေသာ ၿမိဳ႕ငယ္ျဖစ္သည္။ စခန္းမွဴးမွာ ေမဂ်ာတင္ေငြ၏ညီ တင္ၫြန္႔ ျဖစ္သည္။

(င)     ဟုိဖိုင္စခန္း(ေခၚ)ေပါက္က်ဳိင္းစခန္း။

          မဲေဆာက္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဦးသြင္၏ေလ့က်င့္ေရး စခန္းျဖစ္သည္။

ျပည္ေျပးတို႔သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ အေျခ စိုက္စခန္းမ်ားတည္ေဆာက္ျခင္း၊ လက္နက္တပ္ဆင္ ေလ့က်င့္ျခင္းတို႔ကိုျပဳလုပ္၍ ျပည္တြင္းသို႔ဝင္ေရာက္ တုိက္ခိုက္ႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိေလသည္။

ျပည္ေျပးအဖြဲ႕အတြင္း၌ ျဖဳတ္ထုတ္သတ္လမ္းစဥ္ ထြန္းကားလာျခင္း

ျပည္ေျပးတုိ႔သည္ ႏုိင္ငံေရးအရ ဝါဒျဖန္႔ျခင္း၊ ေၾကာ္ျငာျခင္း၊ အကူအညီေတာင္းခံျခင္း၊ စစ္ေရး ျပင္ဆင္ျခင္းတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္မွာပင္ အခက္အခဲ  အက်ပ္အတည္းမ်ားႏွင့္လည္း ရင္ဆုိင္ လာၾကရသည္။ ဝမ္ကစခန္းတြင္ရွိေနေသာ သိန္းလြင္သည္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ အေျခအေန ဆိုးရြားေနေသာ္လည္း   ေဆးဝါးကုသျခင္းကို မခံခဲ့ရေပ။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ႏွင့္ တင္ေငြ တို႔ကလည္း ဝမ္က စခန္းတြင္ မတရားမႈမ်ား၊ ဗိုလ္က်မႈ မ်ားျဖင့္ အႏိုင္က်င့္လ်က္ရွိရာ သိန္းလြင္သည္ မေက် နပ္ခ်က္မ်ားကို ဖ်ားေနစဥ္ ကေယာင္ကတမ္းေရရြတ္ မိခဲ့သည္။  တင္ေငြက  ဗိုလ္ရန္ႏိုင္အားတင္ျပၿပီး သိန္းလြင္ကုိ ေတာစပ္သို႔ တရြတ္တုိက္ဆြဲေခၚသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ နားထင္ကို ေသနတ္ျဖင့္ေတ့ပစ္၍ သတ္ျဖတ္ လိုက္ေလသည္။^၁ ဤကား ဝမ္ကစခန္းတြင္ စတင္ေပၚ ေပါက္လာေသာ ျဖဳတ္ထုတ္ သတ္လမ္းစဥ္အစပင္ျဖစ္ သည္။

၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္လည္း ရန္ကုန္မွ ေတာခိုလာေသာထြန္းရွိန္ကို ျပည္ခ်စ္သူငယ္ တပ္ ေပါင္းစုအေပၚ ေဝဖန္ရေကာင္းလားဟုဆုိကာ တင္ေငြ ၏အမိန္႔ျဖင့္ တင္ေငြ၏ညီ တင္ၫြန္႔ႏွင့္ေမာင္စိုးက ေအာင္ေျမစခန္း၌ ရက္စက္စြာသတ္ျဖတ္လိုက္ၾကေလ သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တင္ၫြန္႔ႏွင့္ေမာင္စိုးသည္ လူသတ္ ဝါဒကိုကိုင္စြဲကာ ၾသဇာႀကီးလာၾကသည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ ကလည္း တင္ေငြတို႔လူစုကိုသာ အေရးေပးေျမႇာက္စား လာသည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္အား အန္တုလာသူမ်ား၊ ေဝဖန္မိ သူမ်ား၊ မသကၤာျခင္းခံရသူမ်ားကို တင္ေငြတို႔ညီအစ္ကို တစ္စုက ရန္ကုန္သူလွ်ဳိဟုစြပ္စြဲကာ သတ္ျဖတ္ေလ့ ရွိၾကသည္။ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္တည္းမွာပင္ တင္ေငြ၏တုိက္႐ုိက္အမိန္႔အရ ၁ဝ ဦးထက္မနည္း အသတ္ခံခဲ့ၾကရသည္။

ျပည္ေျပးမ်ားအတြင္းတြင္ လူမႈေရးေဖာက္ျပန္မႈမ်ားလည္းရွိေနခဲ့သည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္သည္ မိုင္းအလုပ္ သမားတစ္ဦး၏ဇနီးႏွင့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္မိခင္ မႏုက်င္ဆိုသူကို   ေယာက်္ားမရွိခိုက္ စခန္းတြင္းသို႔ ေခၚယူေပါင္းသင္းခဲ့သည္။ မႏုက်င္၏ခင္ပြန္းမွာ ကေလး ၂ ေယာက္ႏွင့္ အတူ ထြက္ေျပးရာမွ လံုးဝ အစေပ်ာက္သြားခဲ့ရသည္။^၂(၂။ျမရာပင္စာေပ၏ ေနာက္ဆံုးေပၚ သံုးပါတီ စာမ်က္ႏွာ   ၁၁၅ မွ ၁၁၇။) ဗိုလ္ရန္ႏုိင္သည္ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂၃  ရက္ကတည္းက  ေဒါက္တာဘေမာ္၏ သမီးသၪၨာေမာ္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဗုိလ္ရန္ႏိုင္ ၏ ကိစၥကို ဦးႏုက ဗိုလ္လက်္ာအား စံုစမ္းေစခဲ့သည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္သည္ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ ဝမ္က သာသနာျပဳေဆး႐ံုသို႔တက္ေရာက္ကုသခဲ့ရသည္။ စက္တင္ဘာလတြင္မူ မႏုက်င္အားေခၚယူေပါင္းသင္း ျပန္သည္။ ဦးႏုတို႔လူစုသည္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္အား အေရး မယူႏိုင္ခဲ့ၾကေပ။

ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၏ေယာက္ဖျဖစ္သူ ေတာင္ပိုင္းတုိင္း ဒုတိယတုိင္းမွဴးကာနယ္ဇာလီေမာ္သည္လည္း ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ အေရးပုိင္လုပ္ခဲ့ဖူးေသာ မစၥတာစတီးဝပ္ ၏မယားငယ္ ထိုင္းအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးႏွင့္ ေဖာက္ျပား လ်က္ရွိေလသည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္သည္ ဦးႏုတို႔ေပးကမ္း ေသာေငြမ်ားကို  ကိုယ္က်ဳိးအျဖစ္သာ သံုးစြဲေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးႏုက ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ဧၿပီလတြင္ ေငြ စာရင္းစစ္ေဆးရန္ လူလႊတ္သည္။ ဗုိလ္ရန္ႏိုင္မွာ စာရင္းမရွင္းႏုိင္ေပ။ သိန္းလြင္သတ္မႈကိုလည္း စံုစမ္း လာရာ ဗိုလ္လက်္ာႏွင့္ဗိုလ္ရန္ႏိုင္သည္ တင္ေငြအား ျပည္သိမ္းတပ္မွဴးအျဖစ္ခန္႔အပ္၍ ၿမိတ္ - ထားဝယ္ နယ္စပ္ နတ္အိမ္ေထာင္သုိ႔ ေစလႊတ္လိုက္ရေတာ့သည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က ဦးႏုသည္ ဦးသြင္ကိုေျမႇာက္စားၿပီး မိမိ အား ပထုတ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ နတ္အိမ္ေထာင္တြင္ လူသူလက္နက္ စုေဆာင္းထားရန္ အတြက္ တင္ေငြကို ၫႊန္ၾကားထားသည္။ ဇာလီေမာ္ ကလည္း လက္နက္ရရွိေရးအတြက္ ဦးေလာ႐ံုထံ ခ်ဥ္းကပ္ထားသည္။ ဦးႏုတို႔ကလည္း ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ကို မယံုၾကည္ေပ။ သို႔ႏွင့္ ျပည္ေျပးအဖြဲ႕သည္ တိုက္ပြဲ တစ္ပြဲမွ် မတိုက္ရေသးမီမွာပင္ ဦးေလာ႐ံု၊ ဗိုလ္ရန္ႏုိင္၊ ဇာလီေမာ္၊ တင္ေငြ၊ ဗိုလ္လက်္ာတို႔က တစ္ဖက္၊ ဦးႏု၊ တီကလစ္၊ ဦးသြင္တို႔က တစ္ဖက္ ဂိုဏ္းကြဲလာေလသည္။

ဗိုလ္ရန္ႏိုင္သည္ ဟတ္ဒလက္* Hardless (ေခၚ) ခင္ေမာင္ ျမင့္(ေခၚ)ဂန္ဒူး** (ဗန္းစကား၊ မိန္းမလ်ာဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ )ဆိုသူကိုလည္း ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလတြင္ေခၚယူၿပီး   ေတာင္ပိုင္းတိုင္း ေလ့က်င့္ေရးမွဴးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ထားသည္။ ဟတ္ဒလက္ သည္ ကေလာၿမိဳ႕အၾကပ္သင္ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းအုပ္ (ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး)အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္၊  ေဖေဖာ္ဝါရီလ၌  ေသာင္းက်န္းသူမ်ားထံ လက္နက္ခ်ခဲ့သျဖင့္ စစ္ခံု႐ံုးမွ ေထာင္ဒဏ္သံုးႏွစ္ အျပစ္ေပးခံရဖူးသူျဖစ္သည္။ ဟတ္ဒလက္သည္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွ  အၿပီးအပိုင္ထြက္ခြာသြားၿပီး  ၾသစေၾတးလ် ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူခဲ့သည္။ လိင္ေဖာက္ျပန္ေနသူ လည္းျဖစ္သည္။ ထို႕ေနာက္ ႏိုင္ငံျခားသူလွ်ဳိအဖြဲ႕ အစည္း တစ္ခု၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္  ျပည္ေျပးေလာကထဲ ေရာက္ရွိလာသည္။^၁(၁။       ျမရာပင္စာေပ၏ ေနာက္ဆံုးေပၚ သံုးပါတီ စာမ်က္ႏွာ ၁၂၆ မွ ၁၂၈။)

ျပည္ေျပးအဖြဲ႕အတြင္း ပဋိပကၡႏွင့္ျပႆနာမ်ား

ဗိုလ္ရန္ႏိုင္အုပ္စု၏ ကိုယ္က်ဳိးရွာမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မယံုသကၤာျဖစ္လာၾကေသာေၾကာင့္ ျပည္ေျပး အဖြဲ႕အတြင္း ပဋိပကၡမ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာသည္။ ဦးႏု သည္ ဦးသြင္၏အလယ္ပုိင္းတိုင္းအား ခါးပိုက္ေဆာင္ တပ္အျဖစ္ေရာက္ရွိေအာင္ သိမ္းသြင္းလ်က္ရွိသည္။ ဦးသြင္သည္ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၁၅ရက္တြင္ မဲေဆာက္ နယ္ရွိ ဟုိဖိုင္ စခန္း (ေခၚ) ေပါက္က်ဳိင္းစခန္းတြင္ စစ္သင္တန္းဆင္းမိန္႔ခြန္းေျပာ ၾကားခဲ့သည္။ ဦးသြင္အား တိုင္းပုလိပ္အရာရွိမ်ားက ဟိုဖိုင္စခန္းသုိ႔ ပို႔ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။^၂ ေပါက္က်ဳိင္း စခန္း၏စစ္သင္တန္းမွဴးမွာ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္းလွေမာင္ ျဖစ္သည္။ ဦးႏုႏွင့္ဦးသြင္သည္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္အား စိတ္ မခ်သျဖင့္ အလ်င္အျမန္စစ္အင္အား တည္ေဆာက္ေန ၾကသည္။ ျပည္ခ်စ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္၊ အလယ္ပိုင္းတုိင္း၏တပ္ရင္း(၁)ကိုလည္း ေအာက္ပါ အတိုင္းဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကသည္။^၃

(က)    ဗိုလ္တက္ထြန္း  တပ္ရင္းမွဴး

                             (ဦးသြင္၏ေယာက္ဖ)

(ခ)     ေငြေသာင္း       တပ္ရင္း အရာခံဗိုလ္

                             (မုတၱမမွ မီးသတ္ဗိုလ္)

(ဂ)     မစၥတာ မန္နီ     တပ္ေထာက္

                             (လမ္းဗိုလ္ေဟာင္း)

(ဃ)    ဟာရွင္           တပ္စုမွဴး

(င)     ကာရွင္           တပ္စိတ္မွဴး

(စ)     စိုးခိုင္             ဒုတိယတပ္ရင္းမွဴး

                             (မႏၲေလးေဆးတကၠသိုလ္မွေတာခိုလာသူ)

(ဆ)    မြန္စံသူ(ေခၚ)သာဒင္     တပ္ခြဲ(၁)

                                      တပ္ခြဲမွဴး

(ဇ)     ေအာင္ႀကီး(ေခၚ) ဆာေလ တပ္ခြဲ(၂)

                                        တပ္ခြဲမွဴး

ေပါက္က်ဳိင္းစခန္း၏ေရွ႕ေျပးစခန္းေထာက္အျဖစ္ ရဲသီဟစခန္းကုိလည္း တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည္။ အလယ္ ပိုင္းတိုင္းတြင္ လူအင္အား၈ဝ သာရွိသည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ ၏ေတာင္ပိုင္းတုိင္းတြင္ အင္အား ၁၃ဝ ရွိသည္။ ျပည္ ေျပးမ်ားသည္ ဝရမ္းေျပးမ်ား၊ ဒုစ႐ုိက္သမားမ်ားကိုပါ စုစည္းလ်က္ရွိရာ ပုလဲႏွင့္ငါးလုပ္ငန္းမွ ေငြ ၄၆၃ဝဝဝ က်ပ္အလြဲသံုးစားလုပ္လာသူ လွဘူး(ေခၚ) ေလးၿမိဳင္ သည္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီပါတီ ဥကၠ႒ျဖစ္ လာၿပီး  စပါးဒိုင္မွ  ေငြ  ၅ဝဝဝ က်ပ္ အလြဲသံုးစား လုပ္ၿပီး ေျပးလာသူ စိုးေအာင္သည္လည္း ဦးႏု၊ ဦးသြင္ တို႔၏လူယံုေတာ္ျဖစ္လာသည္။  ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း လွေမာင္သည္လည္း ခလရ(၉၇)မွ တပ္ပိုင္ေငြ ၂ဝဝဝဝ က်ပ္ကို အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့သည့္အျပင္ ခင္ဝင္းလႈိင္ ဆိုသူကုိ မယားငယ္ထားသျဖင့္ စစ္စည္းကမ္းအရ အေရးယူမည့္ဆဲဆဲ ထိုင္းႏုိင္ငံသို႔ထြက္ေျပးသြားသူျဖစ္ သည္။

ျပည္ေျပးအဖြဲ႕အတြင္းမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ယခင္က ပဋိပကၡအႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ႏိုင္ငံေရးသမား ေဟာင္းမ်ားျဖစ္သည့္အျပင္ စုေဆာင္းရရွိသည့္ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားမွာလည္း ဝရမ္းေျပးမ်ား၊ ေမွာင္ခိုမ်ား၊ ဒုစ႐ုိက္သမားမ်ားသာ အမ်ားစုျဖစ္ေလရာ ပဋိပကၡမ်ား၊ လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားျဖင့္ ျပႆနာေပါင္းစံုျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေနေလသည္။ မင္းညိဳသည္ ျပည္ေျပး ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ကုိယ္က်ဳိးရွာမႈ၊ လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားကို အတြင္းသိ သိရွိထားသူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးသြင္ႏွင့္ေက်ာ္ဒင္က မင္းညိဳအား အေရးယူရန္ ၫႊန္ၾကားၿပီး ေအာက္ပါခံုအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းလိုက္ သည္။^၁

(က)    ဥကၠ႒            ဒူဝါေဇာ္ႏုိင္ေအာင္

                             (လူလိမ္သန္းျမင့္)

(ခ)     အဖြဲ႕ဝင္ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္းလွေမာင္

                             (စစ္သင္တန္းမွဴး)

(ဂ)     အဖြဲ႕ဝင္ ဗိုလ္တက္ထြန္း

                             (ဦးသြင္ေယာက္ဖ)

(ဃ)    အဖြဲ႕ဝင္ ဗိုလ္သက္ထြန္း

(င)     အဖြဲ႕ဝင္ ဗိုလ္စိုးေအာင္

မင္းညိဳအား တပ္တြင္း ေသြးခြဲမႈ၊ သစၥာေဖာက္ေရး အတြက္ ၾကံရြယ္မႈ၊ ျပည္ေျပးဦးျမေအာင္၏ဇနီး မညိဳႏွင့္လူမႈေရးေဖာက္ျပားမႈဟူေသာစြဲခ်က္မ်ားျဖင့္ ဦးသြင္၏ ေယာက္ဖတက္ထြန္းကိုယ္တုိင္ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ လိုက္သည္။ လူသတ္မႈကို ထိုင္းပုလိပ္မ်ားက ဖံုးဖိေပး ခဲ့ၾကသည္။ ^၂

ျပည္ေျပးတစ္ဖြဲ႕လံုးသည္ကြပ္ကဲမႈမရွိ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈပ်က္ျပားကာထင္ရာစိုင္းေနၾကသျဖင့္ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းျပႆနာေပါင္းစံုႏွင့္ရင္ဆုိင္လာၾကရသည္။ အထူးသျဖင့္ ေငြေရးေၾကးေရး လည္း ခက္ခဲလာသည္။ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ၁၇ ရက္ ျပည္ေျပးတို႔၏အသံလႊင့္ခ်က္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရက ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္၏ထီးေတာ္ကိုခ်လိုက္ေၾကာင္း သတင္းမွားကို ေၾကညာဝါဒျဖန္႔မိ သျဖင့္လည္း ျပည္သူ လူထုအတြင္း အႀကီးအက်ယ္အရွက္ကြဲလာသည္။ ထုိင္း ႏိုင္ငံကမူ ဦးႏု ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီဟု ေၾကညာခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔  ျပႆနာေပါင္းစံုျဖင့္  ႁပြမ္းတီးေနခ်ိန္တြင္ ဦးေလာ႐ံုသည္ စစ္ေရးအရ တစ္ခုခုအေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ရန္ အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားရေလေတာ့၏။

ျပည္တြင္းသို႔ စတင္ဝင္ေရာက္ျခင္း

၁၉၇ဝ  ျပည့္ႏွစ္၊  ၾသဂုတ္လ  ၂၁  ရက္တြင္ ဦးေလာ႐ံုသည္ မိမိ၏ဇနီးႏွင့္သားသမီးမ်ားကို အေမ ရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ထားခဲ့ၿပီး စီပီေအေလေၾကာင္း ခရီးစဥ္အမွတ္(၃ဝ၁)ျဖင့္ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕ သို႔ျပန္ေရာက္လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဆီးတိုးစစ္အုပ္စု၏တုိက္႐ိုက္ ၫႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ အမိန္႔အရ စစ္ဆင္ေရး အစီအစဥ္သစ္ မ်ားကို ခ်မွတ္ေပးသည္။ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္ ဦးေလာ႐ံု၊ ဗိုလ္လက်္ာ၊ ႏုိင္ေရႊက်င္၊ ေစာၾကာဒိုး ႏွင့္ ဇာလီေမာ္တို႔သည္ ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္းရွိ မန္းဘဇံ ၏ ဌာနခ်ဳပ္သို႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္းပင္ အေရွ႕ေတာင္ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္၏ ပတၱျမားစစ္ဆင္ေရးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ တုိးေနေသာေၾကာင့္ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ဆုတ္ခြာထြက္ေျပး ၾကရသည္။၃

၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၁ဝ ရက္တြင္ ျပည္ေျပးႏွင့္ ေကအင္န္ယူတပ္ဦးအင္အား ၁ဝဝ ခန္႔သည္ ပိုင္က်ဳံရွိတပ္မေတာ္စခန္းကိုလာေရာက္တုိက္ခိုက္ၾကသည္။ ေကအင္န္ယူတပ္ရင္း (၁၉) တပ္ရင္းမွဴး ေဖာထူးႏွင့္ ဒုတိယတပ္ရင္းမွဴး အပါအဝင္ ၁၁ ေယာက္ က်ဆံုးၿပီး ဆုတ္ခြာရျပန္သည္။ ေဖာထူးသည္ တုိက္ရည္ ခိုက္ရည္အေကာင္းဆံုးဟုနာမည္ႀကီးသူျဖစ္သည္။ သံုးပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ   တစ္ဖက္ႏိုင္ငံသို႔ ေရွာင္တိမ္းထြက္ေျပးခဲ့ၾကရသည္။ အသံလႊင့္အဖြဲ႕လည္း အသံတိတ္သြားရသည္။^၁(၁။ ျမရာပင္စာေပ၏ ေနာက္ဆံုးေပၚသံုးပါတီ စာမ်က္ႏွာ    ၂၁၆။)

ဦးေလာ႐ံု၏ႀကိဳးပမ္းခ်က္အရ အၾကံေပးသူႏွင့္ ၫႊန္ၾကားသူ ဆမ္ခ်င္ဖရီဆုိသူသည္ ျပည္ေျပးအဖြဲ႕ အတြက္ လက္နက္မ်ဳိးစံု ၁၄ဝ ကို ေပးပို႔ခဲ့ရာ ဦးႏု၏ ဌာနခ်ဳပ္တည္ရာ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ ဆြိဳင္(၁၈)၊ အိမ္ အမွတ္(၃၂)တြင္ သိုဝွက္ထားခဲ့ၾကသည္။ ဦးေလာ႐ံု သည္  ဦးႏု၊  ဦးသြင္ႏွင့္ႏိုင္ေရႊက်င္တို႔အား  ယံုၾကည္ ကိုးစားျခင္းမရွိေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၁၆ ရက္တြင္ ဦးႏုအုပ္စုအား ေျခရာ ေဖ်ာက္၍ ဆီးတုိး၏ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ ေျမလွ်ဳိးလိုက္ ရသည္။*(ဦးႏုတို႔၏လူစုအား ဦးေလာ႐ံုက အဆက္အသြယ္မလုပ္ဘဲ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။)ဦးႏုသည္ ဗိုလ္ရန္ႏုိင္အား လက္နက္ ၄ဝ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။  တီကလစ္ကလည္း  ေတာင္ ဗီယက္နမ္ ေဆးဂံုၿမိဳ႕မွရရွိေသာ စစ္ဝတ္စံု ၂ဝဝ ကို ဗိုလ္ ရန္ ႏိုင္ ထံ ပို႔ ေပး ခဲ့ သည္။ ထို အ ခ်ိန္ တြင္ ဗန္ေကာက္ဝါးလ္သတင္းစာကလည္း ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ(၂၉)ရက္တြင္ '' ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း သည္  စိုးရိမ္မကင္းအေျခအေနေရာက္ေနၿပီ''  ဟု ေရးသားဝါဒျဖန္႔ခဲ့သည္။^၂ (၂။ ျမရာပင္စာေပ၏ေနာက္ဆံုးေပၚသံုးပါတီ စာမ်က္ႏွာ၂၁၇ မွ ၂၁၉။)

ဗန္ေကာက္ဝါးလ္သတင္းစာသည္ ''ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သည္ စိုးရိမ္မကင္းအေျခအေနႏွင့္  ေမ့ေျမာရာမွ ကြယ္လြန္သြားၿပီ''ဟု ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာ လ ၃ဝ ရက္တြင္ ေရးသားခ့ဲျပန္သည္။ စင္စစ္ဦးေလာ႐ံု သည္ အေျခအေနပ်က္ယြင္းေနေသာ  ျပည္ေျပးအဖြဲ႕ကို ကယ္တင္ရန္နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္။  ေအာက္တိုဘာလ ၃ဝ ရက္တြင္ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕မရဲအဖြဲ႕ သည္ ထိုင္းစီအုိင္ဒီကို အသိမေပးဘဲ ဦးႏု၏ဌာနခ်ဳပ္ရွိ ရာ ဆြိဳင္(၁၈)၊ အမွတ္(၃၂)ေနအိမ္ကိုဝင္ေရာက္ရွာေဖြ ရာ လက္နက္ငယ္မ်ဳိးစံု ၁ဝဝ သိမ္းဆည္းႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ႏွင့္ ဦးႏုသည္ ဦးသြင္၏အလယ္ပိုင္းတုိင္းအား တပ္ ဆင္မည့္ လက္နက္မ်ားကို ဆံုး႐ႈံးသြားခဲ့ရသည္။^၃

၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၂၂ ရက္ ယူပီအိုင္ သတင္းကလည္း အေရွ႕ေတာင္ အာရွစစ္စာခ်ဳပ္ အဖြဲ႕(ဆီးတုိး)အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဂ်ဳိးဇက္ဖားဂါးစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံအား   တ႐ုတ္နီတပ္မ်ား ကေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္းက်ဴးေက်ာ္ေနၿပီဟုေျပာေၾကာင္း သတင္းထုတ္ ျပန္ခဲ့သည္။   ဆီးတုိးအဖြဲ႕သည္   အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ ဗကပမ်ားအား လက္ညႇိဳးထိုးျပ၍ ဦးႏုတို႔လူစုအား  ႏိုင္ငံ ေရးေထာက္ခံမႈရႏုိင္ရန္ ဦးႏုတို႔ျပည္ေျပးတစ္စုကို အေၾကာင္းျပၿပီး ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ႏုိင္ရန္ျပင္ဆင္ေန ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။၄ သို႔ေသာ္ အိႏိၵယႏုိင္ငံထုတ္ လင့္ မဂၢဇင္းကမူ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၂၅ ရက္တြင္  ဦးႏုတို႔လူစုအား  ျမန္မာျပည္သူမ်ားက ဆန္႔က်င္ၾကေၾကာင္း ေဖာ္ျပေရးသားခဲ့သည္။

ဦးေလာ႐ံုသည္ ဆီးတိုးအဖြဲ႕ႏွင့္စီအိုင္ေအတို႔၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ ျပည္ေျပးမ်ားအား မည္သို႔ပင္ ကူညီ ပံ့ပိုးေပးေသာ္လည္း အခ်င္းခ်င္းဂိုဏ္းကြဲကာ ျပႆနာ မ်ား႐ႈပ္ေထြးေနျခင္း၊ ပြဲဦးထြက္မွာပင္ အ႐ႈံးႏွင့္ရင္ဆိုင္ ေနရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေျပးမ်ားအေပၚ စိတ္ကုန္၍ လာေတာ့သည္။ ဦးႏုတို႔လူစုႏွင့္လည္း မေျပမလည္ျဖစ္ လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေလာ႐ံုသည္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လတြင္    ျပည္ေျပးအဖြဲ႕မွႏုတ္ထြက္ကာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို႔ အၿပီးအပုိင္ထြက္ခြာသြား ေတာ့သည္။ ဦးေလာ႐ံု၏တာဝန္ကိုအလယ္ပိုင္းတိုင္းမွဴး ဦးသြင္က တာဝန္ယူပူးတြဲလက္ခံေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။^၁(၁။ ကက(ၾကည္း)သုေတသနဌာနစု၏တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုညီၫြတ္ေရးႏွင့္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ေပါင္းစု ၏အလားအလာ၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၉။)

       

       

တိုင္းသစ္မ်ားဖြဲ႕စည္းျခင္း)

ဂ်င္မီယန္းသည္ တ႐ုတ္ျဖဴႏွင့္ ဘိန္းကုန္သည္ ေသာင္းက်န္းသူလက္နက္ကိုင္အင္အား ၂ဝဝ ခန္႔ကို စုစည္း၍ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ ၁၂ မိုင္ကြာ ထုိင္း ႏုိင္ငံတြင္းရွိ ေဟြနမ့္ခြန္တြင္ ဌာနခ်ဳပ္ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ဦးႏုတို႔က ဂ်င္မီယန္းအဖြဲ႕အား ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းအျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့သည္။ တိုင္းမွဴးမွာ ဂ်င္မီယန္းပင္ျဖစ္သည္။ ဂ်င္မီယန္းသည္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလတြင္ လြိဳင္လင္ခ႐ုိင္၊ ဝမ္ဆင္းေဒသရွိ ရွမ္းေသာင္းက်န္းသူ မ်ားထံသို႔ ကိုယ္စားလွယ္ေစလႊတ္၍ ျပည္ေျပးမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ အစည္းအေဝးက်င္းပခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဂ်င္မီယန္းသည္ လြတ္လပ္ေသာရွမ္းျပည္နယ္သီးျခား ရရွိေရးကို ျပည္ေျပးမ်ားအေနႏွင့္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဟု ယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ ေအာက္တုိဘာလအတြင္းမွာပင္ ျပည္ေျပးအဖြဲ႕မွခြဲထြက္ၿပီး မဟာမိတ္အဖြဲ႕အျဖစ္သာ ေျပာင္းလဲဆက္ဆံေတာ့သည္။  သို႔ႏွင့္  ျပည္ေျပး ေျမာက္ပိုင္းတုိင္းမွာ  မည္သို႔မွ်မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည္။^၂ (၂။ ကက(ၾကည္း) သုေတသနဌာနစု၏ကညလ၏အလားအလာ၊ စာမ်က္ႏွာ ၃ဝ။)

ျပည္ေျပးအေနာက္ေျမာက္တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို  ထိုင္းႏုိင္ငံ ခံု႐ုံးေက်းရြာတြင္ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၿပီး တုိင္း မွဴးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ရွိသူ ဗိုလ္မွဴးေအာင္ျဖစ္သည္။ လႈပ္ရွားတပ္ရင္းကို တပ္ရင္းမွဴးထိန္လင္းက ဦးစီးၿပီး အင္အား ၂ဝဝ ခန္႔ရွိသည္။ ကရင္နီတိုးတက္ေရးပါတီ ႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး ေမာ္ခ်ီမိုင္း နယ္ေျမတြင္းသို႔ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ဦးသြင္၏အလယ္ပိုင္းတုိင္းသည္လည္း တပ္ရင္းငါးရင္း အင္အား ၆၃၃ ေယာက္အထိ တုိးတက္လာရာ ေကအင္န္ယူတပ္မဟာ (၆)၊ တပ္ရင္း(၁၆) တို႔ႏွင့္ ပူးတြဲ၍ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္မ်ားကိုထုိးေဖာက္ၿပီး ပဲခူး႐ိုးမတြင္ အေျခခ်ႏိုင္ရန္ လႈပ္ရွား ႀကိဳးပမ္းလ်က္ရွိသည္။ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ မွစ၍ ပဲခူး႐ုိးမထုိးေဖာက္ေရးကို ေဆာင္ရြက္ လာသည့္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၏ေတာင္ပုိင္းတုိင္းသည္လည္း ၁၉၇၂ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လမွစ၍ တင္ေငြ ေခါင္းေဆာင္လ်က္ တပ္မ(၂၇) အမည္ခံတပ္ခြဲႏွစ္ခြဲျဖင့္ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာ သည္။  သီးျခားတုိင္း(၁) ကိုလည္း တင္ေမာင္ဝင္း ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ရေနာင္းၿမိဳ႕အနီးတြင္ ဖြင့္လွစ္၍ ထိန္လင္း စခန္းဟုေခၚသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းသာလုပ္သည္။^၃

ရေနာင္းၿမိဳ႕ရွိ သီးျခားတုိင္း(၁)သည္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ တြင္ ၿမိတ္ခ႐ိုင္အတြင္း၌ လႈပ္ရွားရန္ တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းခဲ့ သည္။ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္တြင္ တုိင္း(၁)မွ ညိဳမႈိင္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ျပည္ေျပး ၃၄ ေယာက္သည္ ပင္လယ္ခရီးျဖင့္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚသို႔ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၁၆ ရက္တြင္ တပ္မေတာ္စစ္ေၾကာင္း မ်ားက ေထာ္ပုိင္ေခ်ာင္းဖ်ားတြင္ ေခ်မႈန္းတိုက္ခိုက္ရာ ညိဳမႈိင္းအဖြဲ႕သည္ လံုးဝခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရေလသည္။^၄

၁၉၇၂ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၅ ရက္တြင္ ေတာခိုေဇာ္ ထြန္း၏ျပည္တြင္းညီၫြတ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕*(*သီးျခားတင္ျပထားပါသည္။) (ပညင)ကို အထူးတုိင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ေဇာ္ထြန္းသည္ ျပည္ေျပးအဖြဲ႕မွ လံုးဝႏုတ္ထြက္ သြားခဲ့သည္။

ျပည္ေျပးအဖြဲ႕၏'ေရွ႕တန္း စစ္ဆင္ေရးဌာနခ်ဳပ္'^၅ ကို ေတာခိုစာေရးဆရာ ရန္ကုန္ဘေဆြ** (ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ၂/၈ဝ ေၾကညာခ်က္အရ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ယခုကြယ္လြန္ၿပီျဖစ္သည္။)က ဦးစီး သည္။ ရန္ကုန္ဘေဆြသည္ ထားဝယ္၊ ၿမိတ္ေဒသမ်ား အား ေနာင္႐ိုးစစ္ဆင္ေရးျဖင့္ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္လယ္တြင္ တုိက္ခိုက္ရန္စီစဥ္ခဲ့သည္။ ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရးဌာန ခ်ဳပ္လက္ေအာက္တြင္ အသံလႊင့္႐ သတင္းစာအဖြဲ႕ႏွင့္ ေဆးအဖြဲ႕မ်ားဖြဲ႕စည္းၿပီး တင္ေမာင္ဝင္းႏွင့္ေအာင္ လက်္ာတို႔ ေခါင္းေဆာင္သည္။ သီးျခားတုိင္း(၁)ကို အမာခံထားတိုက္ရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးသြင္ႏွင့္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္တို႔က တပ္မ်ားမပို႔သည့္ အျပင္ တင္ေမာင္ဝင္းသည္ ရေနာင္းၿမိဳ႕မွ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္တြင္ ၾကယ္ဝါ(ယူအီး ၆၂၄၉)သို႔ ဌာနခ်ဳပ္ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ ခြဲထြက္သြားေသာေၾကာင့္ ေနာင္႐ိုး စစ္ဆင္ေရးလည္း ပ်က္သြားခဲ့ရသည္။ ေနာင္႐ုိးစစ္ဆင္ ေရးစီမံကိန္း လွ်ဳိ႕ဝွက္ေကာ္မတီတြင္ ရန္ကုန္ ဘေဆြ၊ ေစာၾကာဒိုးႏွင့္  ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားပါဝင္သည္။ ပရာဖတ္ခ်႐ုသီယမ္၊ ထႏြန္ကစ္တီကာခြၽန္၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးပရာေဆာင္ တို႔ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာင္႐ုိးစစ္ဆင္ေရး ပ်က္ရျခင္းအတြက္ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက ရန္ကုန္ ဘေဆြကို ေသဒဏ္ေပးရန္ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကေသာ္လည္း ရက္ပိုင္း အတြင္းမွာပင္ ထိုင္းအစုိးရမွာ ျပဳတ္က်သြားခဲ့ရသည္။ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရးဌာနခ်ဳပ္သည္ ထိုင္းႏုိင္ငံ ေတာင္ပုိင္းပရာက်တ္ဂီရိဂန္တြင္အေျချပဳရာမွ ဗိုလ္ရန္ႏုိင္၏ ေမြးစခန္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ဘေဆြမွာကား ဗိုလ္ရန္ႏုိင္ႏွင့္ မေျပမလည္ျဖစ္သျဖင့္ ဗန္ေကာက္သို႔ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီးဌာနခ်ဳပ္ လည္းပ်က္သြား ခဲ့ရေလသည္။